Yargıtay 1. Ceza Dairesi’nin 2023/6389 E., 2025/2705 K. sayılı kararı

T.C.

Yargıtay

1. Ceza Dairesi

2023/6389 E., 2025/2705 K.

“İçtihat Metni”

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2023/919 E., 2023/705 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : İstinaf başvurularının esastan reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanması

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1.maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1.İstinaf bozması üzerine Akhisar Ağır Ceza Mahkemesinin, 03.01.2023 tarihli ve 2022/448 Esas, 2023/2 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında mağdura yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 81/1, 35/2, 29/1, 62/1, 53/1. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

2.İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 16.03.2023 tarihli ve 2023/919 Esas, 2023/705 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik sanık müdafii ile Cumhuriyet savcısının (aleyhe) istinaf başvurularının “emanet eşyası hakkında karar verilmemiş olması, zabıt katibi imza eksikliği” hususlarının eleştirilmesi suretiyle 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; sanığın öldürme kastı bulunmadığından bahisle suç vasfına, ceza miktarına, lehe hükümlere ilişkindir.

III. GEREKÇE

1.Sanık ile mağdurun uzun süredir arkadaş olup, olay günü sanığın evinde bulundukları, ortak arkadaşları tanık Mehmet’in de yanlarında olduğu, birlikte yemek yiyip alkol aldıkları, ilerleyen saatlerde alkolün etkisiyle sanık ile mağdurun tartışmaya başladığı, mağdurun sanığa sinirlenerek eline aldığı bıçakla sanığın sırtından bir kez vurmak suretiyle yaraladığı, yaralanmanın minimal hemotoraks ve karaciğerde yaralanma sebebiyle hayati tehlikeye neden olduğu anlaşılmıştır.

2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, eksik inceleme bulunmadığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde bozma nedeni dışında hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

3.Sanık, mağdur ve tanık anlatımları ile tüm dosya kapsamına göre; sanığın tartıştığı arkadaşı mağdura sinirlenerek bir bıçak darbesi ile yaraladığı, aralarında öldürmeyi gerektirecek husumet bulunmaması, mani hal olmadığı halde sanığın eylemine kendiliğinden son vermesi, mağdurun yaralandığının tanık tarafından görülmesi ile tanık ve mağdurun birlikte evden çıkıp hastaneye gittiklerinin anlaşılması karşısında; sanığın mağdura yönelik eylemi nedeniyle neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan hüküm kurulması ve sanığın kastının yoğunluğu, meydana gelen zarar birlikte değerlendirildiğinde 5237 sayılı Kanun’un 61. maddesindeki ilkeler gözetilerek temel cezanın makul ölçüde alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi yerine, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde kasten öldürmeye teşebbüs suçundan hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.

IV. KARAR

Gerekçe bölümünde açıklanan “suç vasfının hatalı belirlenmesi” nedeniyle sanık müdafiinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 16.03.2023 tarihli ve 2023/919 Esas, 2023/705 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/2-a maddesi uyarınca Akhisar Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

09.04.2025 tarihinde karar verildi.

​Yargıtay 1. Ceza Dairesi’nin 09.04.2025 tarihli, 2023/6389 E., 2025/2705 K. sayılı kararı Hukuki Haber

Haberin Alıntılandığı Kaynak: www.hukukihaber.net